Gedenktekens en eerherstel eerste generatie Molukse KNIL militairen

In 1951 kwamen 12.900 Molukse KNIL-militairen met hun gezinnen naar Nederland, waar zij onder zware omstandigheden werden opgevangen. Veel van deze mensen waren getraumatiseerd door de Tweede Wereldoorlog en de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog. Bij hun aankomst verloren zij hun KNIL-status en werden zij opgevangen in barakkenkampen, vaak voormalige concentratiekampen. Dit leidde tot grote onzekerheid en een lange periode van sociaal isolement. Vanaf 1960 werden vanuit de kampen de eerste Molukkers in Zevenaar gehuisvest. De Molukse gemeenschap in Zevenaar heeft om erkenning gevraagd voor het leed dat de eerste generatie KNIL-militairen en hun gezinnen is aangedaan. In 2023 vroeg een werkgroep uit de Molukse gemeenschap concreet om erkenning en eerherstel door het plaatsen van gedenktekens. Dit voorstel is het resultaat van meerdere gesprekken met een afvaardiging van de Molukse gemeenschap in de vorm van een werkgroep. Het draagt bij aan de erkenning van het leed en eerherstel voor de eerste generatie Molukse KNIL-militairen en versterkt de band tussen de gemeente en de Molukse gemeenschap. Dit is een belangrijke stap in het zichtbaar en betekenisvol houden van deze gezamenlijke geschiedenis voor toekomstige generaties.

Vanavond bespreken we een belangrijk en langverwacht agendapunt: de erkenning en het eerherstel van de eerste generatie Molukse KNIL-militairen. Deze kwestie raakt diep aan de geschiedenis en het collectieve geheugen van onze gemeenschap.


De afgelopen twee jaar heeft de werkgroep, bestaande uit leden van de Molukse gemeenschap, bij drie verschillende ambtenaren hun wensen kenbaar gemaakt. Ondanks dat elders in Nederland al veel voor oud-KNIL-militairen is gedaan, bleef de vraag: "Waarom duurt het hier zo lang?" Gelukkig heeft ambtenaar Femke van Huet uiteindelijk doorgepakt en ligt er nu een voorstel voor ons.


Voor de Molukse families in Zevenaar is dit eerbetoon van onschatbare waarde. Hun ouders vochten in Indonesiƫ voor Nederland en kwamen hierheen met de belofte dat ze terug zouden kunnen keren. Helaas bleek dit niet waar te zijn. Ze moesten hun uniformen inleveren, werden in kampen geplaatst en kregen geen pensioen. Dit leidde tot veel frustratie en verdriet.


Des te mooier is het gebaar dat we nu kunnen maken. Door het plaatsen van gedenktekens en het toekennen van een speciale status aan hun graven, erkennen we het leed en de offers die deze mensen hebben gebracht. Dit voorstel is niet alleen een vorm van eerherstel, maar ook een manier om de band tussen de gemeente en de Molukse gemeenschap te versterken.


De VVD heeft zich in naam van mevrouw Koenen ingezet voor dit initiatief en heeft de vergaderingen van de werkgroep geleid. Het is onze hoop dat dit voorstel als hamerstuk wordt aangenomen, zodat we snel kunnen overgaan tot de uitvoering.


Laten we samen zorgen dat dit belangrijke verleden zichtbaar en betekenisvol blijft voor toekomstige generaties.